Un-Home / Moving Stones¹ focust op de mechanismes van inclusie en exclusie van ongenodigde nieuwkomers in onze westerse samenlevingen. Gedocumenteerd of niet, al maar vaker vallen migranten die Europa binnenkomen ten prooi aan steeds restrictievere maatregelen. Hun komst leidt in de gastlanden bovendien tot polarisatie en controverse. Zo wordt de nieuwkomer in een ‘in-limbo’-positie gedwongen – in een grensgebied dat vastzit tussen verleden en toekomst, tussen verwachting en realiteit, tussen ‘home’ en ‘un-home’.

Filip Berte gaat bewust stilstaan op verschillende plaatsen in Europa die door deze liminale ‘in-limbo’-status worden gekenmerkt, zoals vluchtelingenkampen of registratie- en opvangcentra voor asielzoekers. Het zijn sites die een grensovergang of ‘rite de passage’ belichamen; wachtkamers waar mensen worden opgevangen, maar tegelijk ook kunnen worden (op)gevolgd, opgespoord of gecontroleerd en waar tenslotte ook de volgende halte in iemands levensparcours wordt bepaald.

/more/

The Reappropriation of a Simple Form is gemaakt in kader van het Suspended Spaces project.¹

The Reappropriation of a Simple Form vertrekt vanuit het idee van tegenstrijdige realiteiten die zowel in de historische als de huidige socio-politieke context te vinden zijn waarbinnen Oscar Niemeyer’s (onafgewerkte) International Fair (jaren 1960) in Tripoli (Noord Libanon) is gerealiseerd. Sinds het uitbreken van de burgeroorlog in Libanon (1975) zijn de werkzaamheden stilgelegd en bleef de plek achter als een reusachtige lege ‘long’ (70 hectare) binnen een lichaam van dichtbebouwd stedelijk weefsel. De International Fair is nooit gebruikt volgens de functionaliteit waarvoor het was gepland en ontworpen. De dysfunctionele leegte en de archetypische architecturale artefacten, die de architect Niemeyer zijn disciplinaire maturiteit uit die periode illustreren, zijn niet meer dan een uitzonderlijke landmark van onaangeroerd modernistisch erfgoed. Terzelfdertijd echter, roept deze museale verschijning in een gespannen and getroubleerde omgeving in het Midden-Oosten vragen op betreffende het eigen autotelische karakter.

/more/

Twee jaar na zijn eerste bezoek¹ aan Georgië reisde Filip Berte in december 2013 en januari 2014 opnieuw naar dit intrigerende land in Transkaukasië, op het grensgebied van Europa en Azië.

Met Batumi Transitus² zoomt Berte in op Batoemi, een kleine havenstad aan de Zwarte Zee en hoofdstad van de autonome deelrepubliek Adzjarië in Zuidwest-Georgië.
Berte’s invalshoek voor deze Batoemi-reeks sluit aan bij zijn eerder werk in Tbilisi¹. Hij traceert en documenteert de materiële veranderingen in de stad, als sporen van het bewogen transitie-proces in Georgië.

/more/

Met de installatie House of Eutopia wil Filip Berte de sociale, politieke, geografische en historische marges van Europa aftasten en blootleggen. Als observator van de marge en de outsider, tracht Berte met House of Eutopia deze realiteit bij de bezoeker te laten binnendringen. Onder de noemer Eutopia bouwde Filip Berte sinds 2006 bij kunstencentrum CAMPO (Gent, B) zijn Huis ruimte voor ruimte op. Hij exposeerde en werkte van Gent over Berlijn tot Praag en Poznan en finaliseerde House of Eutopia in 2013 in Utrecht.

/more/