Un-Home / Moving Stones1 focust op de mechanismes van inclusie en exclusie van ongenodigde nieuwkomers in onze westerse samenlevingen. Gedocumenteerd of niet, al maar vaker vallen migranten die Europa binnenkomen ten prooi aan steeds restrictievere maatregelen. Hun komst leidt in de gastlanden bovendien tot polarisatie en controverse. Zo wordt de nieuwkomer in een ‘in-limbo’-positie gedwongen – in een grensgebied dat vastzit tussen verleden en toekomst, tussen verwachting en realiteit, tussen ‘home’ en ‘un-home’.
Filip Berte gaat bewust stilstaan op verschillende plaatsen in Europa die door deze liminale ‘in-limbo’-status worden gekenmerkt, zoals vluchtelingenkampen of registratie- en opvangcentra voor asielzoekers. Het zijn sites die een grensovergang of ‘rite de passage’ belichamen; wachtkamers waar mensen worden opgevangen, maar tegelijk ook kunnen worden (op)gevolgd, opgespoord of gecontroleerd en waar tenslotte ook de volgende halte in iemands levensparcours wordt bepaald.
Twee jaar na zijn eerste bezoek1 aan Georgië reisde Filip Berte in december 2013 en januari 2014 opnieuw naar dit intrigerende land in Transkaukasië, op het grensgebied van Europa en Azië.
Met Batumi Transitus2 zoomt Berte in op Batoemi, een kleine havenstad aan de Zwarte Zee en hoofdstad van de autonome deelrepubliek Adzjarië in Zuidwest-Georgië.
Berte’s invalshoek voor deze Batoemi-reeks sluit aan bij zijn eerder werk in Tbilisi1. Hij traceert en documenteert de materiële veranderingen in de stad, als sporen van het bewogen transitie-proces in Georgië.